Het begon ooit met een pantomimespeler op de eerste jeugdmarkt in Roeselare, wiens zoektocht eindeloos bleek.
Na het uitnodigen van Jan ‘Tijger en andere verhalen’ Decleir met zijn vertellingen van Dario Fo, een Javaans schimmenspel met de muzikale begeleiding van de multiculturele groep Belgical tussen 1982 en eind 1985 in het vroegere café ‘De Spiegel’ te Izegem, kwamen wij na een korte tussenpauze terecht op de hoek van de Stationsstraat in Ingelmunster. Een mooie locatie met veel mogelijkheden.
Het café ‘De Drie Bruggen’ doopten wij om tot café ‘De Fagot’.
Zo begon op 3 april 1987 het eerste levensjaar van het “rustig folkcafeetje” langs het kanaal van Ooigem-Roeselare.

Voor gedreven personen betekent het woord rustig echter niet zo veel. De oorspronkelijke bedoeling was om de versterker stil te leggen wanneer muzikanten live wilden musiceren. Dat lukte wel, maar deze schitterende locatie smeekte om meer. Al vlug werden de gedachten gebundeld en in 1988 pakten wij uit met het project ‘Labadoux-Cultuurschok’. Met argusogen werden wij bekeken door een verontrust Ingelmunster. Wat komt er nu op ons af, is dat iets als Woodstock in Amerika ? Vreemd om huizen en vensters met gesloten rolluiken te zien. Ons idee was daarentegen open, wilde diverse stromingen in de kunst laten aanvoelen, een verfrissing bieden, een gebaar stellen om de buitenwereld eens iets anders te laten beleven. Was het overschatting of was voor Ingelmunster en omstreken er de schrik voor het onbekende?
De eerste editie, hoe goedbedoeld ook, liep bijna desastreus af. Maar wat eerst afstevende naar een roemloze dood bleek later een succesformule.

Het begrip ‘Labadoux Festival’ is inmiddels niet meer weg te denken uit de muziekwereld. De laatste uitgave van het festival aan café ‘De Fagot’ was in 1993. De locatie werd te klein en het festival moest noodgedwongen verhuizen naar grotere oorden. Het kleine gezellige werd ingeruild voor grootschaligheid. Dit is het verhaal waarom wij als oprichters, de fakkel doorgaven aan volgelingen, gedreven mensen eveneens gebeten door de organisatiemicrobe.

Jean-Pierre Deven